”Fouten van anderen moet je omzetten tot pluspunten voor jezelf.” Interview met Mehmet Kabakyer

English version

Mehmet Kabakyer is van alle markten thuis. In zowel zijn geboorteland Turkije als zijn nieuwe thuisland Nederland heeft hij verschillende bedrijven onder zijn hoede gehad in de meest uiteenlopende sectoren: van de bouw tot de hotelbranche.

Mehmet Kabakyer is al bijna 40 jaar woonachtig in Nederland en heeft zijn leven in Rotterdam opgebouwd. Toch pendelde hij voorheen nog regelmatig tussen Nederland en Turkije, omdat hij in beide landen ondernemingen leidde. Na een tijdje bleek dit echter onbegonnen werk en besloot hij zich volledig toe te leggen op zijn zaak in Nederland. “Ik kon niet overal zijn.”

Momenteel is Mehmet Kabakyer eigenaar van Hotel Port in Rotterdam, maar voordat hij zijn eerste schreden in de hotel business zette, had hij een steigerbouwbedrijf. Twaalf jaar lang was het creëren van een veilige werkplek voor mensen die op grote hoogtes werken zijn prioriteit en stuurde hij 150 man personeel aan.

Bij toeval is Mehmet Kabakyer in de hotelbranche gerold. Spelend met de gedachte om een kleinschaliger bedrijf te gaan runnen, kreeg hij plots een unieke mogelijkheid om een hotel te beginnen. Het hotel dat in zijn pand gevestigd was ging failliet en dus werd Mehmet Kabakyer voor de keuze gesteld: sluiten of verdergaan?

Na goed overwogen te hebben om het pand wederom te verbouwen of een andere uitbater voor het hotel te vinden, besloot Mehmet Kabakyer zelf in de hotelbranche te beginnen.

Hotel Port verwelkomt de hele week door gasten, voornamelijk zakenmensen uit Duitsland en Polen, maar ook verblijven er vaak Fransen, Oost-Europeanen en Russen.

Het leukste aan het runnen van een hotel vindt hij het sociale contact met zijn gasten. ”Mensen kunnen zichzelf zijn in dit hotel. Ze zijn bij ons geen kamernummer.”

Volgens Mehmet Kabakyer is gastvrijheid het toverwoord. De Turkse cultuur helpt op dat gebied: ”Gastvrijheid krijgen we van huis uit mee. Als je daarnaast ook nog rekening houdt met de wensen van mensen in West-Europa, dan kom je daar een heel eind mee.”

Op de vraag waarom hij ondernemer wilde worden, antwoordt Mehmet Kabakyer: ”Ik houd van onafhankelijkheid. Ik ben iemand die dingen graag zo veel mogelijk in eigen hand heeft.”

”Daarnaast speelden het bewijzen meerwaarde te hebben en het nemen van verantwoordelijkheid een rol. Verantwoordelijkheid voor je omgeving, je familie, je stad maar zeker ook je land.”

Verantwoordelijkheid droeg Mehmet Kabakyer ook jarenlang als voorzitter van HOGIAF, de grootste federatie van Turks-Nederlandse ondernemers. Hij bekleedde deze functie zeven jaar, tot maart 2013.

In deze periode had Mehmet Kabakyer een belangrijk aandeel in het bestrijden van de glazen muur/het glazen plafond dat de promotie van minderheden in de samenleving in de weg staat. In die zin is hij geprezen voor zijn vermogen om mensen met een verschillende afkomst bij elkaar te brengen en segregatie tegen te gaan.

In zijn vrije tijd is Mehmet Kabakyer een fanatiek rolstoelbasketballer en in dat opzicht een uitstekend voorbeeld van iemand die niet bij de pakken neer is gaan zitten. Ondanks een beperking in zijn lichamelijke gesteldheid is hij een succesvol ondernemer en een actief en betrokken burger.

Mehmet Kabakyer vertelt dat de uitdaging in iedere onderneming het goed implementeren is van datgene dat je wilt gaan doen: ”Het is belangrijk om te kijken naar wat anderen goed doen, maar vooral ook wat anderen minder goed doen en jezelf af te vragen: Hoe kan het beter?

”Om zelf een kans te maken in de markt, moet je leren van de fouten van anderen en deze omzetten tot pluspunten voor je eigen bedrijf, zodat mensen eerder voor jou zullen kiezen.”

Op termijn hoopt Mehmet Kabakyer zijn onderneming over te kunnen dragen aan zijn zoon, die ook voor het hotel werkt. ”Een groot probleem in West-Europa is het overdragen van je bedrijf aan een ander. Dat probleem hoop ik niet te krijgen. Het is daarbij wel enorm van belang dat je het bedrijf in een gezonde staat achterlaat, zodat je het een reële kans biedt om voort te blijven bestaan.”